Στην Ολομέλεια για τη διαδικασία Κύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών τοποθετήθηκε ο Ανεξάρτητος Βουλευτής Ηρακλείου Σπύρος Δανέλλης.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας του:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Την πτώση του Τείχους το 1989 ακολουθεί η πτώση των αυταρχικών καθεστώτων της Βαλκανικής και η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.
Τότε παρουσιάζεται η ιστορική ευκαιρία για την Ελλάδα, ως Κράτος Μέλος της Ε.Ο.Κ. και του ΝΑΤΟ, να αναλάβει το ρόλο του «αναδόχου», στην πορεία των χωρών αυτών προς τον κοινοβουλευτισμό και την ελεύθερη αγορά.
Αυτό θα της προσέδιδε διεθνές κύρος, αίγλη και επιρροή.
Αντί αυτού, μια πολιτική ηγεσία πολύ κατώτερη των περιστάσεων εγκλωβίζει την χώρα σε ένα και μόνο: να μην αναγνωριστεί η γειτονική Δημοκρατία, με το όνομα Μακεδονία ή οποιοδήποτε παράγωγό του.
Καμιά ανθελληνική προσπάθεια δεν θα μπορούσε να κάνει τόση ζημιά, όσο η εγκληματικά κοντόφθαλμη πολιτική που εφαρμόστηκε.
Η χώρα οδηγήθηκε σε ασφυκτική απομόνωση και επέτρεψε στην Άγκυρα, να απλώσει την επιρροή της κατά μήκος των βορείων συνόρων μας, από Βουλγαρία έως Αλβανία, διεισδύοντας στο οικονομικό, στρατιωτικό, πολιτιστικό, διπλωματικό και πολιτικό πεδίο.
Ο λαός, οι αγνοί Έλληνες πατριώτες παραπληροφορήθηκαν και χειραγωγήθηκαν από τους δημαγωγούς πατριδοκάπηλους που έκαναν καριέρες πολιτικές ή δημοσιογραφικές.
Ο λαός που έδωσε την ψυχή του στην υπόθεση, συμμετέχοντας πλανεμένος στις μεγάλες κινητοποιήσεις, τότε και τώρα, δεν πρέπει να βγει από την δοκιμασία με το αίσθημα της ήττας.
Γιατί δεν πρόκειται για ήττα του Έθνους, αλλά για ήττα μιας αδιέξοδης πολιτικής και συγκεκριμένων δημαγωγών πολιτικών, που για χάρη του μικροκομματικού και προσωπικού συμφέροντος θυσιάζουν το εθνικό.
….
Σήμερα, σα να μην πέρασε μια μέρα από τότε, η Ν.Δ. ξαναγυρνά στην καταστροφική γραμμή Σαμαρά και «Δικτύου 21»!
«Ούτε όνομα, ούτε παράγωγο».
Και βέβαια, στο «η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική» που ακούσαμε προχτές στο συλλαλητήριο, από τον εκλεκτό της στην αυτοδιοίκηση, – λες και η εξωτερική πολιτική της χώρας είναι δουλειά της αυτοδιοίκησης-Γιώργο Πατούλη.
Ας μας ξεκαθαρίσει η Ν.Δ. αν όντως εγκατέλειψε την εθνική γραμμή του Βουκουρεστίου του 2008 (Κώστας Καραμανλής – Ντόρα Μπακογιάννη), σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό erga omnes – δηλαδή για όλες τις χρήσεις.
Κι ας επισημάνω πως η αδιέξοδη εθνική γραμμή του 1992 «ούτε – ούτε», είχε ήδη καταρρεύσει de facto από το 1995.
Στην Ενδιάμεση Συμφωνία.
Με την οποία αναγκαζόμαστε να δεχτούμε, παράλληλα με την άρση του καταστροφικού εμπάργκο, ως μεταβατική επίσημη ονομασία στους διεθνείς οργανισμούς τον όρο FYROM ή πΓΔΜ, όπου «Μ» – Μακεδονία.
Για να μην κοροϊδευόμαστε!
Στα χρόνια που μεσολάβησαν, οι πάντες έχουν αναγνωρίσει τη χώρα ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» σκέτο.
Και για αυτό βεβαίως κουβέντα δεν βγάζουν οι αρνητές της Συμφωνίας.
Δεν θα αναφερθώ, στις αλλεπάλληλες μάχες χαρακωμάτων με τις προφάσεις εν αμαρτίαις που η μία διαδέχεται την άλλη, απλώς για δημιουργία εντυπώσεων και κωλυσιεργίας.
Ο γνήσιος πατριωτισμός συνοδεύεται από αυτοπεποίθηση και σεβασμό.
Αν δεν φτιάχνεις αλύτρωτους, αλυτρωτισμό δε φοβάσαι.
Και δυστυχώς παρά το πόσο μας κόστισαν εθνικά οι «μπάρες» για του Πομάκους, μυαλό δε βάλαμε.
Προϋπόθεση μιας βιώσιμης Συμφωνίας αποτελεί η δικαιοσύνη και ο αμοιβαίος σεβασμός του εθνικού φιλότιμου των δύο λαών.
Εμείς είμαστε οι γνήσιοι πατριώτες.
Και όχι μόνο δεν πουλάμε σήμερα τη Μακεδονία με την Συμφωνία των Πρεσπών, την παίρνουμε πίσω.
Μην ξεχνάμε, πως δεν μιλάμε για μια ειρηνευτική Συνθήκη, όπου εμείς ως νικητές μετά από πολεμική σύρραξη επιβάλλουμε τους όρους μας στον ηττημένο.
Η Συμφωνία των Πρεσπών ικανοποιεί το μείζον αίτημά μας: Σύνθετη ονομασία για όλες τις χρήσεις και για τους γείτονες δύο στοιχεία που συγκροτούν ένα ελάχιστο συνεκτικό ιστό, απαραίτητο για να συνδέσει μια πολυεθνοτική κοινωνία.
Από τα 20 άρθρα της Συμφωνίας η ρητορική σας εξαντλείται κυρίως σε αυτά τα δύο ζητήματα, συγχέοντας ενσυνείδητα υπηκοότητα/ιθαγένεια με εθνικότητα και τη γλώσσα.
Αν και φιλελεύθεροι, ξεχνάτε πως τα θέματα συνείδησης δεν αποτελούν αντικείμενο Συμφωνιών.
Καθώς επίσης και το ότι τα δικαιώματα του αυτοπροσδιορισμού και της αυτοδιάθεσης προστατεύονται από το Διεθνές Δίκαιο, τις αρχές της ΔΑΣΕ, τις αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Παρόλα αυτά η Συμφωνία, όπως και η Συνταγματική Αναθεώρηση ρητά διευκρινίζουν αυτά που παρουσιάζετε ως αγκάθια και εθνικές παραχωρήσεις.
Προσπερνάτε δε, τη διαγραφή της αστείας διεκδίκησης της Ιστορίας της αρχαίας Μακεδονίας και των συμβόλων, τη ρητή διατύπωση περί μη αμφισβήτησης των συνόρων, καθώς και την υιοθέτηση του ξεκάθαρου όρου «διασπορά».
Αν τώρα που υποχρεώσαμε τους γείτονες να αλλάξουν όνομα και Σύνταγμα, εμείς, η Βουλή των Ελλήνων, αρνηθούμε με οποιοδήποτε πρόσχημα την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, θα γίνουμε οι αποσυνάγωγοι της διεθνούς κοινότητας, της Δύσης, στην οποία όλο το συνταγματικό τόξο, πλην ΚΚΕ, ομνύουμε.
Απαξίωση κι απομόνωση.
Και είναι βέβαιο πως θα ακολουθήσει η προσφυγή μιας τρίτης χώρας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ή στον ΟΗΕ για αναγνώριση της γειτονικής χώρας με το προηγούμενο συνταγματικό της όνομα που θα επανέλθει σε ισχύ, δηλαδή σκέτο Μακεδονία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Το Μακεδονικό δεν είναι μόνο ένα εθνικό θέμα.
Είναι θέμα ταυτοτικό.
Και ακριβώς για αυτό δρα ως καταλύτης.
Καταλύτης για τις προφανείς εκλεκτικές πολιτικές συγγένειες που αναδεικνύονται.
Καταλύτης και για τις εξίσου προφανείς στρατηγικές που αυτές, επιβάλλουν.
Μόνο θλίψη προκαλεί η εγκατάλειψη από πλευράς της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ της κληρονομιάς που άφησαν Κώστας Σημίτης και Γιώργος Παπανδρέου στην εξωτερική πολιτική συνολικότερα και στο Μακεδονικό ειδικότερα.
Ακολουθείτε την Αξιωματική Αντιπολίτευση σε αυτό της το άγονο παιχνίδι, πιστεύοντας πως έχετε κάτι να κερδίσετε από την δεξαμενή των παραπληροφορημένων και ξεγελασμένων πολιτών.
Αλλά φευ!
Κανείς δεν θα σας ψηφίσει αγαπητοί, από την στιγμή που μπορούν να ψηφίσουν τους γνήσιους εθνικιστές.
Φοβάμαι ότι υπηρετείτε τα όνειρα κάποιου άλλου.
Κι από τον πολύ τακτικισμό και ετεροκαθορισμό, βρίσκεστε σε vertigo στρατηγικής.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Στην συνείδησή μου από την πρώτη στιγμή ήταν απολύτως ξεκάθαρο, πως στην αποψινή ιστορική ψηφοφορία, εγώ θα είμαι με τους Έλληνες.
Λυπάμαι για τους Λακεδαιμόνιους, που για άλλη μια φορά στην Ιστορία της χώρας μας, μοιραία, αλλά όχι αναπόφευκτα θα απουσιάσουν.
Και για την ιστορία, θα ήθελα στα πρακτικά της Βουλής να υπάρχει το εμβληματικό κείμενο, που συνυπογράψαμε τον Φεβρουάριο του 1993, 374 πολίτες – θα αναφέρω μόνο τους αξέχαστους Λεωνίδα Κύρκο και Μιχάλη Παπαγιαννάκη – υπό τον τίτλο «Η Ελληνική Μακεδονία είναι Ελληνική – Ας μιλήσουμε τώρα».
Ευχαριστώ.
